Θοδωρής Καχτσίδης
Πρέπει να ήταν 11 Σεπτεμβρίου του 1999 όταν ο πήρα για πρώτη φορά το σχολικό του Ζηρίδη. Ήμουν 6 ετών τότε και με αποκαλούσαν πρωτάκι. Σύνολο 12 χρόνια στο σχολείο που αγάπησα και το ονόμαζα τα τρία πρώτα «Λύκειον η Αθηνά» και τα υπόλοιπα εννιά «Νέα Γενιά Ζηρίδη». Κατά τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων υπήρξα αρκετές φορές πρόεδρος τμήματος, σταθερά μέλος και δύο φορές αντιπρόεδρος του 15μελους. Η σχέση μου με τους βαθμούς θεωρούταν αρκετά καλή , αλλά αυτό που άκουγαν συνέχεια οι γονείς μου στις συγκεντρώσεις γονέων ήταν ‘’πολύ καλός ,αλλά αρκετά ανήσυχος ‘’. Πως και δεν έφαγα ξύλο με αυτά που έκανα ποτέ δεν το κατάλαβα, μάλλον επειδή ήμουν γλυκούλης… Αποφοιτώ εν τέλη to 2011 άριστο απολυτήριο και βραβείο αθλητικών. Έπειτα από μερικούς μήνες ακολούθησε η εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιά στο τμήμα οικονομικής επιστήμης όπου τώρα βρίσκομαι στο τρίτο ακαδημαϊκό έτος της φοίτησης μου. Όσον αφορά τις ξένες γλώσσες κατέχω πτυχία αγγλικών, γερμανικών και ισπανικών. Η επαγγελματική μου πορεία ουσιαστικά δεν έχει ξεκινήσει και σαν γεγονός επιχειρηματικής δράσης μπορεί να θεωρηθεί η έντονη συμμετοχή μου στην οικογενειακή επιχείρηση μας «βιοτεχνία γυναικείων υποδημάτων DORE»
Από μικρός , αν και αρκετά παχουλούλης τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου, τα ενδιαφέροντά μου είχαν έντονο το στοιχείο του αθλητισμού μέσα τους. Δηλώνω επίσης ξεκάθαρα υποστηρικτής του «ολυμπιακού» …κάνοντας λοιπόν μία μικρή απογραφή των χόμπι μου θα έλεγα
Μπάσκετ
Ποδόσφαιρο
Fitness
Κινηματογράφος
Go kart
Ποια ανάμνηση να πρωτοδιαλέξω ; Αν και όσοι με ξέρουν θα περίμεναν μια αστεία στιγμή θα πρωτοτυπήσω τελικά. Θεωρώ πως η πιο έντονη συναισθηματικά ανάμνηση ήταν η αποφοίτηση μου. Πρόκειται για την κορυφαία στιγμή της μεταβατικής περιόδου από το σχολείο στην πραγματική ζωή. Χαρά, συγκίνηση, αγονία, λύπη και νοσταλγία ,όλα γύριζαν στο μυαλό μου εκείνο το βράδυ…
Με τους περισσότερους από τους συμμαθητές μου κρατάμε ισχυρή επαφή αλλά με την κύρια σχολική μου παρέα είμαστε ακόμα αχώριστοι , επίσης όλοι έχουν ταιριάξει με τις εξωσχολικές μου παρέες. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως αν και κατά περιόδους έχω χάσει επαφές με ορισμένους συμμαθητές μου , οι εκδηλώσεις του Σ.Α.Λ.Α. μας ξαναφέρνουν κοντά.