Σύλλογος Αποφοίτων Λυκείου η Αθηνά και Ν.Γ.Ζηρίδη

Άρτεμις Βαμβακοπούλου

Ζηριδάκι από το Προνήπιο μέχρι την Γ΄ Λυκείου. Από τα ΖΖΖ στη μάντρα του Νηπιαγωγείου μέχρι τον υπέροχο μεγάλο κήπο με τα δέντρα στην είσοδο του μεγάλου σχολείου, την αυλή με την καντίνα και τις λαχταριστές σοκολάτες στο διάλειμμα, το παγκάκι – meeting point – γύρω από το πεύκο, το βιβλιοπωλείο, την μπασκέτα. Ήμουν καλή μαθήτρια, ήσυχη και επιμελής.
Μετά το σχολείο σπούδασα Marketing Management στο Deree College και τα καλοκαίρια εργαζόμουν σε διαφημιστική εταιρεία. Αναζητώντας την εξειδίκευση στον κλάδο της επικοινωνίας, απέκτησα MSc in Public Relations & Business Communication από το Emerson College στη Βοστώνη, ΗΠΑ.
Αφού πήρα τις πρώτες επαγγελματικές μου βάσεις στο P.R. στην Ward Rovner & Partners στη Βοστώνη, επέστρεψα στην Ελλάδα. Πρώτη μου επαφή το σχολείο και η Κατερίνα Ζηρίδη που μου εμπιστεύτηκε την οργάνωση του τμήματος Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων των Εκπαιδευτηρίων. Υπέροχη εμπειρία, οι δάσκαλοί μου συνεργάτες πλέον και η ευκαιρία να ζήσω το σχολείο και μετά το σχόλασμα… Καμιά φορά ένιωθα ακόμη μαθήτρια και έλεγα: «Ωραία, τελειώσαμε για σήμερα!».
Μετά ήρθαν οι πολυεθνικοί λογαριασμοί που ανέλαβα ως Senior Account Manager στην Hill & Knowlton, η ανάληψη του τμήματος επικοινωνίας του νέο-σχηματιζόμενου τότε ομίλου Delta Singular ως Corporate P.R. Manager, ο γάμος μου, τα παιδιά μου, η σύντομη επαφή με το Δημόσιο και την Τοπική αυτοδιοίκηση ως Σύμβουλος Επικοινωνίας στην Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς και η συνεργασία μου με εταιρίες δημοσίων σχέσεων σε επίπεδο new business development.
Έχοντας γνωρίσει από διαφορετικές οπτικές τον υπέροχο κόσμο της επικοινωνίας, το 2012 ήρθε στη ζωή μου η EXTROVERT Business Communications, η εταιρεία που δημιουργήσαμε μαζί με την αδελφή μου Δανάη βάζοντας η καθεμία την ξεχωριστή εμπειρία και το όραμά της για τις υπηρεσίες που θα θέλαμε να προσφέρει μια εταιρεία επικοινωνίας.
Είμαι παντρεμένη με τον Γιώργο Κουντούρη, Δικηγόρο, που με ξαναβάφτισε Άρτεμις, και περήφανη μαμά του Πέτρου, 10 χρονών, και της Υβόννης, 8 χρονών.
Ως εργαζόμενη σύζυγος και μητέρα, τα τελευταία χρόνια τα ενδιαφέροντά μου μονοπωλούν η ευτυχία της οικογένειάς μου και η ανάπτυξη της EXTROVERT. Εύχομαι, λοιπόν, η νέα χρονιά να φέρει περισσότερο χρόνο! Χρόνο για ταξίδια, για τους φίλους μου, για αθλητισμό και περισσότερες ανέμελες καλοκαιρινές στιγμές στην αγαπημένη μου Τζια!
Δύσκολο να συγκεντρώσεις τις αναμνήσεις 14 χρόνων σε λίγες γραμμές…
Νηπιαγωγείο: η αγαπημένη μου κυρία Καμενίδου στα Μελισσάκια, επέμβαση αμυγδαλές στο Προνήπιο και η δασκάλα μου με επισκέπτεται στο σπίτι, αλησμόνητο! – ακόμη την θυμάμαι στον καναπέ του σαλονιού μας. Μετά η γλυκιά κυρία Σοφία, στα Χελιδονάκια, το ελάφι, το θέατρο του Νηπιαγωγείου, μπλε χρώμα οι κουρτίνες και, για ένα μυστήριο λόγο, η μυρωδιά της μπανάνας.
Δημοτικό: Α’ τάξη διημερεύον, δασκάλα μου η κα. Θάλεια Τσακίρη στην τάξη που έβγαινε στο καταπράσινο κηπάκι, κι εγώ με σπασμένο χέρι (το πρώτο μου) υπεύθυνη του μπακάλικου της τάξης, αφού δεν μπορούσα να γράψω. Μετά από μια διετή βόλτα στο 3, νομοτελειακά κατέληξα στο 1, πρωτάρηδες στο τμήμα μαζί με την Χαρούλα και τον Γιώργο. Θεατρικές παραστάσεις, συνήθως αφηγήτρια, Μπογιάτης, βολβοί, πικ νικ, το περιβόητο λιοντάρι.
Γυμνάσιο-Λύκειο: Οι καθηγητές μου, ο κ. Πασιαρδής και η πρώτη μου επαφή με τα Αρχαία, η αγαπημένη κα. Μαρκάκη και τα βάζα με το περίεργο περιεχόμενο, ο κ. Λιουδάκης με τα «ζερουδάκια», το κτίσιμο του Agora – αυτό το «τερατούργημα», όπως το χαρακτήριζε ο κ. Αναγνωστόπουλος, οι συμμαθητές μου, οι φίλες μου, πολλά γέλια, πολλές αγωνίες και η ατυχής ατάκα «τι κρατάει ο Ναπολέων», χορωδία, Ξενοφώντας, Πατρικίδης, σπασμένο χέρι (ξανά), εξετάσεις, ο αγαπημένος κ. Κόκλας με τα SOS, η κα. Ρούσα με τα 20άρια σε κάθε τρίμηνο, η υπέροχη κα. Παπαβασιλείου, η λατρεμένη Κλειώ Καστρινογιάννη και τόσοι άλλοι!
Το σχολείο με προίκισε με σχέσεις ζωής, με φίλους που μας συνδέουν κοινά βιώματα, αρχές, φιλοσοφία ζωής και ανιδιοτελής αγάπη. Συμμετέχω στις εκδηλώσεις του Συλλόγου Αποφοίτων και ενημερώνομαι για τις εξελίξεις του Σχολείου μας.