sala | Πολυτίμη Λεονάρδου

Πολυτίμη Λεονάρδου

Η Πολυτίμη Λεονάρδου αποχαιρέτησε το σχολείο το 1988 καιστο κουτάκι των αναμνήσεων έκλεισετην εικόνα αγαπημένων συμμαθητών,δασκάλων και καθηγητών.Στη συνέχεια, τα βήματά της τηνοδήγησαν εκτός Ελλάδος, στηνΟυγγαρία, όπου την περίοδο 1990-1996σπουδάζει Ιατρική στο αγγλόφωνο τμήματου Πανεπιστημίου του Pecs. Το 1997,κι έχοντας ήδη επιστρέψει στα πάτριαεδάφη, εργάζεται για 6 χρόνια στο ΛαϊκόΝοσοκομείο προκειμένου να εξειδικευτείστην Ακτινοδιαγνωστική, την οποίαολοκληρώνει το 2003.

Καθώς όμως είναι ανήσυχο πνεύμα και δενεφησυχάζει, παράλληλα με τηνεξειδίκευσή της εκπονεί στο Α’Εργαστήριο Ακτινολογίας τουΠανεπιστημίου Αθηνών στο ΑρεταίειοΝοσοκομείο Διδακτορική Διατριβή μεθέμα την εικονική κολονοσκόπηση,μία σύγχρονη μέθοδο απεικόνισης τουπαχέος εντέρου σε αξονικό τομογράφομετ’ εμφύσησης αέρα στο παχύ έντεροκαι επεξεργασία των εικόνων σε ειδικόσταθμό εργασίας. Ταυτόχρονα, η αγάπητης για την επιστήμη και η ανάγκη τηςγια διεύρυνση των πνευματικών τηςοριζόντων την οδηγούν για 10 συνολικάμήνες στις ΗΠΑ, στην Ουάσινγκτονκαι στο Πανεπιστήμιο της ΒόρειαςΚαρολίνας (UNC), όπου μετεκπαιδεύεταιστο μαγνητικό τομογράφο δίπλασε κορυφαίες προσωπικότητες της Ακτινολογίας (R. Semelka, M. Castillo)και δημοσιεύει πολλά άρθρα σεεπιστημονικά περιοδικά.

Σήμερα εργάζεται ως Επιμελήτρια Β’ στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο της Αθήνας.Η Πολυτίμη, όμως, βάζει πάντα ψηλάτον πήχη. Δουλεύει σκληρά, θέτει τονεαυτό της μπροστά σε νέες προκλήσειςκαι νέους στόχους και δεν παραιτείταιεύκολα από την προσπάθεια. Ο επόμενοςστόχος της, λοιπόν, είναι η εκλογή τηςως Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.Η πανεπιστημιακή θέση θεωρεί πως θα ικανοποιήσει τη βαθύτερη επιθυμία τηςνα ασχοληθεί με τη διδασκαλία και τηνέρευνα και παράλληλα θα της προσφέρεικάτι επιπλέον στην καθημερινή πράξητου νοσοκομείου.Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόνκρίνει ότι η πορεία της δε θα μπορούσενα ήταν διαφορετική. Μεγαλώνονταςσε οικογένεια με ιατρική παράδοση[παππούς και πατέρας ιατροί, αδελφή(απόφοιτος 1987) ψυχίατρος] ταερεθίσματα που λάμβανε ήταν τόσοισχυρά, που η κλίση στα φιλολογικάμαθήματα ήταν μάλλον αμελητέα.Δε μετανιώνει όμως για τις επιλογές της.

Η Ιατρική είναι η επιστήμη που αγαπάκαι η Ακτινολογία ο κλάδος που επέλεξενα υπηρετήσει. Θεωρεί πως η Ιατρικήδιαρκώς εξελίσσεται και ιδιαίτερα ηΑκτινολογία, αφού αποτελεί κλάδο άμεσασυνδεδεμένο με την τεχνολογία.Έτσι, καθώς η ιατρική τεχνολογία θααναπτύσσεται διαρκώς, θα προσφέρειπερισσότερες τεχνικές διευκολύνσεις καιβελτιστοποίηση στην απεικόνιση. Το ίδιοβέβαια μπορεί να ισχύσει και για άλλουςκλάδους της Ιατρικής. Γενικότερα, κατάτην άποψη της Πολυτίμης, το μέλλονδιαφαίνεται ευοίωνο για όσες ειδικότητεςσυνδέονται με την τεχνολογία καιαξιοποιούν τα επιτεύγματά της.Κλείνοντας τη συζήτησή μας, το μήνυμάτης στους νέους, αλλά και η συμβουλήτης σε όποιον στοχεύει να γίνει ιατρός ήσε όποιον σπουδάζει Ιατρική: «Η Ιατρικήείναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστήμη.

Για να την κατακτήσεις, απαιτείται αγάπη,αφοσίωση, υπομονή κι επιμονή.Ο χώρος είναι δύσκολος και ο δρόμοςδεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.Όποιος θέλει να γίνει ιατρός δε θα πρέπειούτε για μια στιγμή να χάσει την πίστη τουκαι να εγκαταλείψει το όνειρό του. Αυτόβέβαια ισχύει για όλους και για όλα ταεπαγγέλματα. Ο καθένας θα πρέπει ναπροσπαθεί για τα όνειρά του, να πιστεύειστις δυνάμεις του και να δουλεύει σκληράκαι μεθοδικά και να μην κάμπτεται απότα εμπόδια που θα εμφανιστούν στοδρόμο του. Άλλωστε οι δυσκολίεςείναι για τους δυνατούς….»